Schodząc z niskiego wzgórza, wkroczymy na Plażę Atrianasa, która zadziwia brakiem regularności. Od XIII do XIX w. znajdowała się tam jedna z największych stoczni Majorki, obecnie zamieniona na plac, pośrodku którego wznosi się pomnik słynnego żeglarza, Ferrera. Idąc dalej, po prawej stronie wznosi się Can Chacón, a po lewej wybudowany w XVII wieku Konsulat . Początkowo mieścił się w nim Wydziału Spraw Morskich, a od 1983 r. Konsulat del Mer jest siedzibą Rządu Balearów. Początkowo były one połączone ze znajdującym się nieopodal zamkiem do użytku publicznego oddano je zaledwie kilka lat temu. Można w nich znaleźć wiele frapujących rzeźb współczesnych oraz brązowy posąg, antycznego procarza z Majorki. Na krańcu ogrodu, tuż obok słynnej rzeźby, znajdują się schody wiodące do katedry. Wspinając się po nich, warto spojrzeć w lewo na wzniesioną w latach czterdziestych XX w. rezydencję Palau March, w której na parterze mieści się prywatna Biblioteka – największa i najbogatsza na wyspie. Naprzeciwko schodów stoi szesnastowieczny dom . Zanim wejdziemy do katedry, spójrzmy w lewo – znajduje się tam fasada budynku z okresu manieryzmu, z wieloma interesującymi szczegółami. Klasztor i muzeum znajdujące się w katedrze Do katedry wchodzi się przez gotycką budowlę niegdysiejszą siedzibę organizacji dobroczynnej. Kamień węgielny pod budowę nowej katedry na miejscu zburzonego meczetu położył w 1229 r. Jaume , krótko po zdobyciu Majorki i wygnaniu z niej Maurów. Główna bryła katedry została ostatecznie wzniesiona w XVI w., natomiast fasadę ukończono dopiero w XIX w. w stylu neogotyckim. Mimo że stylem dominującym w architekturze katedry jest gotyk, można w niej także odnaleźć ślady wielu innych trendów architektonicznych; są to chociażby modernistyczne „przeróbki” Antonio Gaudiego pochodzące z lat 1902-1914. Wiele z 87 okien jest zamurowanych, ale witraże w tych, które pozostawiono, są przepiękne; dzięki swojej wysokości budowla sprawia wrażenie niezwykle lekkiej i przestronnej. W katedrze znajduje się siedem rozet, z których największa ma średnicę 12,5 m. W muzeum, otwartym w tych samych godzinach co katedra, można podziwiać bogactwo naczyń i wyposażenia liturgicznego, m.in. przenośny ołtarz I, oraz wiele innych piętnasto- i szesnastowiecznych dziel sztuki. Aby zakończyć tę wycieczkę, zejdźmy schodami położonymi między katedrą, a przy murze skręćmy w prawo. Po prawej stronie miniemy olbrzymi gotycki luk i rozciągający się pod nim staw, a potem znajdziemy się przed kolejnymi schodami. Łuk datowany jest na czasy arabskie, kiedy służył jako brama do królewskich stoczni, znajdujących się tuż przy pałacu. Wyjeżdżamy z Palmy i później drogą szybkiego ruchu, kierując się drogowskazami . Taką nazwę nosi wielka posiadłość wiejska wybudowana w XIV w., z barokową fasadą i pięknym sufitem mudejar w korytarzu wejściowym (XIV w.) oraz otaczające ją przepiękne ogrody w najróżniejszych stylach. Znajdziemy tutaj dosłownie wszystko, od tradycyjnego arabskiego huerto po „ogrody romantyczne” sprzed zaledwie 150 lal. Połączone są one ścieżką, która prowadzi wokół małych sadzawek do pomarańczami.
